Ned. huwelijkrecht vrs Indonesische adat en wet

[H.J. Verbaarschott]

Dit is te lezen op de site eindhoven in beeld
http://www.eindhoven-in-beeld.nl/picture/show/43385/Ik-verstoot-u

Het Adatrecht deed en doet dat dus ook; de man sluit het huwelijk en is bevoegd het te beëindigen zonder rechterlijke tussenkomst; de overheid legt alleen maar notarieel vast dat de man het huwelijk heeft beëindigd door de vrouw ritueel te verstoten. De rite daarbij is beslissend voor de rechtsgeldigheid. Die moet de man wel nauwgezet gevolgd hebben.
Bij gemengdbloedigen — de zogeheten “Indo’s “– kon die Adat óók ingeroepen worden als de man Nederlander was maar het huwelijk was aangegaan met een inlandse vrouw. Maar natuurlijk weer niet als de vrouw toch de Nederlandse nationaliteit had, ook al was zij van inlandse afkomst. Kwam de Indo, de halfbloedige, naar Nederland dan kon hij hier te lande uiteraard niet tot Adat-verstoting overgaan, zover ging het tolerantiebeginsel nu óók weer niet en bovendien waren dan de Indische Staatsregeling en het Regeringsreglement niet toepasselijk. Had de Indo in Nederlands Indië verstoten, en was hij vervolgens scheep gegaan naar het moederland terwijl de ex in hulpeloze toestand achter bleef,
—-
Toen Nederland verplicht was de Indonesische Onafhankelijkheid te erkennen, in 1949, gaven deze botsende wetsregelingen grote moeilijkheden toen grote aantallen indo’s die kort voor hun vertrek hun echtgenotes hadden verstoten de boot naar Nederland namen. En hier te lande pretendeerden een “nieuw leven”op te bouwen

Is het een kletspraatje of niet ?
Volgens mij , over de periode 40-60. als er een burgerlijk huwelijk was voor de Nederlandse wet dan kon de Europese man dat niet zomaar opzeggen op de wijze van een Indonesische wet. Dat gold niet voor de Nederlandse wet.
Tweede bewering is dat grote aantallen indo’s hun Nederlands huwelijk zo beëindigden in Indonesië en er vandoor gingen . Daar weet ik niks van

[Tj. Schillhorn van Veen]

Inderdaad een beetje vreemd verhaal. Het inbrengen van adatrecht in de Indonesische grondwet in 1946 bracht nogal wat discussie te weeg, en is ook vrij waag gebleven.
Ook in de koloniale periode was men er vrij vaag over; privaatrechtleijk wordt het Adatrecht werd pas officieel genoend in 1928 (Indische Staats regeling 134-2 ).
Kijk ook eens naar de Scriptie van Mv J van der Meer (2006) over gemengde huwelijken,
http://dare.uva.nl/cgi/arno/show.cgi?fid=27984

Tj

‘

[H.J. Verbaarschott]

Dat gemengdbloedigen wél en totoks niet zich konden beroepen op adat of Indonesische huwelijkswet (van de staat Indonesië) om een Nederlands huwelijk te beëindigen is natuurlijk de fantasie van de schrijver.

[Web master]

Dit is i.d.d. een kletsverhaal. Sloot een Europeaan in Ned.-Indië een wettig huwelijk (d.i. een huwelijk gesloten voor een ambtenaar van de burgerlijke stand en geregistreerd in de registers van de burgerlijke stand) met een inlandse vrouw, dan kon dat huwelijk alleen voor de wet ontbonden worden door echtscheiding (vonnis RvJ en inschrijving in de registers van de bs.).
Een ander verhaal zijn de concubinaatsrelaties. In dergelijke relaties kon i.d.d. sprake zijn van het “verstoten”, “afdanken” of “overdoen” aan een andere Europeaan van de inlandse huishoudster, bv. omdat haar toean een Europees huwelijk wenste te sluiten. We moeten dan vooral denken aan de 19e eeuw.
We moeten echter ook bedenken dat veel concubinaatsrelaties “duurzaam’ waren, zeker als er kinderen waren geboren die door de Europeaan in kwestie waren erkend.
Roel de Neve.

[Author]

Posts