Bedankt voor de verwijzing Leo Janssen, maar dit is inderdaad al bij mij bekend.
William Stavers Jr. werd geboren op 24 augustus 1789, te Rotherhide Londen. Zijn ouders zijn William Stavers (Sr.) en Margareth Crowther.
Engelse O.I.C en Engelse Krijgsdienst
Hij was de enige van 4 broers die geen walvisvaarder was. Zijn vader wilde hem echter wel als zeeman zien, maar William trad in dienst van de Engelse Oost Indische Compagnie als adelborst.
Zijn vader wilde dat hij zeeman werk, maar William had niet heel veel zin in dat vak. Hij trad in dienst van de Engelse Oost Indische Compagnie als adelborst. Op een zijner reizen moest op het schip, waarop hij diende een deel van een eskadron “light dragoons” onder bevel van de toenmalige Capt.Gillespy) naar Brits-Indië worden overgebracht. De jonge adelborst toonde grote belangstelling voor de paarden die aan boord waren en voor hun verzorging. Hierdoor trok hij nogal de aandacht van de kapi¬tein van het eskadron. Wiliam Stavers zelf schijnt toen het plan te hebben opgevat dienst te nemen bij de “light dragoons”. Hij zat echter vast aan de vloot der Engelse O.I.compagnie.
Toen het schip in Bombay aankwam, werd het de¬tache¬ment gedebarkeerd. William Stavers zou daarna een stel kleren op zijn hoofd hebben gebonden en in de nacht over boord zijn gesprongen, met het doel naar de wal te zwemmen. Enige kogels van de schildwacht die hem nageschoten werden, misten hem, ook de vele haaien op de rede hebben hem met rust gelaten en zo kwam hij aan de wal, waar hij zich enige dagen verborg in een soort catacombe of een grot die, volgens nicht Maggy, in, of in de omtrek van Bombay te vinden zouden zijn. Hij was al heel spoedig door het weinige eten heen dat hij zou heb¬ben meegenomen en kwam te voorschijn en richtte zich naar een kamp waar de “light dragoons” gelegerd waren. Hij vroeg de kapitein te spreken en ver¬zocht hem als dragonder te worden aangenomen. Deze zou hem toen gezegd hebben dat, wilde hij er het leven afbrengen, hij dit direct moest doen, anders zou hij als deser¬teur gesignaleerd worden en aan de ra van zijn schip worden opgehangen, om zodoende de doodstraf te ondergaan.. (Dit volgens verhalen van zijn dochter aan Willem Thomas de Vogel, de eerste die begonnen is aan het vertalen van het Scheepsjournaal)
Op zijn 17e trad William dus in Engelse krijgsdienst bij het 25e reg. Lichte dragonders. Met dit regiment ging hij in 1806 naar Brits Indië waar hij deelnam aan het dempen van de opstand te Vellore en in 1809 de expeditie bijwoonde tegen de muitende compagnietroepen Seringopatnam en het veroveren van Isle de France.
In 1811 werd hij bij de verovering van Java wegens moed tot officier op het slagveld bevorderd. En hij was in 1812 bij de inname van de kraton te Djokja en de verovering van Palembang.
In 1816 verliet ij de Indische krijgsdienst en verstigde zich in de Vorstenlanden.
Van 1817 tot 1822 nam hij al burger deel aan het dempen van de opstand in Kediri en Bengele.
Bij het uitbreken van de Java-oorlog in 1825 werd hij bij Koninklijk besluit van de Koning in dienst gesteld van het Indische leger. Als zodanig bewees hij uitstekende diensten aan de opperbevelhebber, Generaal De Rock.
Bij het beëindigen van de Java-oorlog werd hij op de meest eervolle wijze uit zijn betrekking ontslagen met de vergunning om het uniform te blijven dragen. Hij keerde tot het burgerlijke leven terug en maakte in 1840 een reis naar Nederland waar hij toen Ridder in de Militaire Willems Orde 4e klasse werd. Hij is altijd Brits onderdaan gebleven.
Toen William Stavers in 1839, na jaren afwezigheid, weer naar Europa kwam, was zijn benoeming in de militaire Willemsorde voor Koningin Victo¬ria aanleiding hem in de (niet erfelijke) adelstand te verheffen, door hem als attentie tegenover Koning Willem II het predicaat Sir te verlenen. Hij werd dus sinds dien steeds genoemd Sir William Stavers).
.
